La Condition Humaine

De tijdgeest, La Condition Humaine,
In een tijd van kopiëren raak je zo gewend aan het labelen van muziek. Maar niet deze keer.
La Condition neemt me mee naar een tijd van de naoorlogse abstracten. Iets maken omdat het niet anders kan. Het zit in je DNA en moet eruit. Niet voor een doelgroep, maar omdat je het zo voelt en zo voelt het. De onderliggende laag van het gespeelde verhaal, het verbaasde me, maar gaf me toch een vertrouwd gevoel . En Pieter speelt prachtig als de hoofdacteur door ieder hoofdstuk wat hij voelt en zo voelt het.
Het naoorlogse is weer in het nu.